Rzut wolny pośredni i bezpośredni – najważniejsze zasady

Dyktowanie rzutów wolnych dla jednej z drużyn to decyzja, którą sędzia piłkarski podejmuje co kilka minut. Nie wszyscy jednak wiedzą, w jakich sytuacjach się należy. Kiedy podyktować rzut wolny pośredni? Czy sędzia może zarządzić rzut wolny w polu karnym? Przedstawiamy najważniejsze zasady dotyczące rzutów wolnych w piłce nożnej.

Stałe fragmenty gry

Rzuty wolne są zaliczane do grupy tak zwanych stałych fragmentów gry. Oprócz nich podobnie nazywa się rzuty rożne, rzuty karne oraz wrzuty piłki z autu. W trzech pierwszych sytuacjach grę wznawia się z nieruchomo ustawionej na murawie piłki, w przypadku autu – wrzutem rękoma. We współczesnym futbolu stałe fragmenty gry odgrywają coraz większą rolę. Łatwiej je wyćwiczyć niż inne akcje, pada po nich coraz więcej bramek. W czasie mistrzostw świata w Rosji w 2018 roku aż 42 procent wszystkich strzelonych goli było właśnie konsekwencją stałych fragmentów gry. To rekord w historii mundialu.

Kiedy rzut wolny pośredni, a kiedy bezpośredni?

Ważnymi stałymi fragmentami gry są rzuty wolne pośrednie i bezpośrednie. Sędzia przyznaje rzut wolny pośredni w szczególnych przypadkach. Wiele z nich jest związanych z grą bramkarza. Jest dyktowany między innymi w sytuacji, w której bramkarz trzyma piłkę w rękach dłużej niż przez sześć sekund lub dotknie jej rękami po podaniu nogą od partnera z drużyny. Sędzia podejmie podobną decyzję również wtedy, gdy zawodnik przeszkadza bramkarzowi we wznowieniu gry albo piłkarz zagra w niebezpieczny sposób – na przykład zaatakuje rywala wyprostowaną nogą lub tak zwaną nakładką. Podobnie kończą się przejawy niesportowego zachowania, a nawet kopnięcie lub uderzenie partnera z drużyny. Rzut wolny pośredni należy się również wtedy, gdy dobrze zapowiadająca się akcja drużyny zostanie przerwana przypadkowym uderzeniem piłki w arbitra. Pozostałe przewinienia karane są rzutem wolnym bezpośrednim.

Rzut wolny pośredni i bezpośredni – sygnalizacja i sposób wykonania

Arbiter sygnalizuje decyzję o przyznaniu określonego rodzaju stałego fragmentu gry w odmienny sposób. Rzut wolny pośredni zapowiada uniesiona pionowo nad głowę otwarta dłoń sędziego. Trzyma on ją w ten sposób do czasu, aż piłkę dotknie co najmniej dwóch zawodników lub opuści ona boisko. Bezpośredni rzut wolny sędzia sygnalizuje wyprostowaną ręką skierowaną w stronę bramki, na którą atakuje jeden z zespołów.

Rzut wolny w polu karnym

Rzuty wolne pośrednie i bezpośrednie różnią się również zasadami wprowadzania piłki do gry. Z rzutu wolnego pośredniego nie można strzelić gola. By bramka została zaliczona, piłka po rozpoczęciu gry z tego stałego fragmentu musi zostać dotknięta przez jeszcze jednego zawodnika. Jeśli warunek nie zostanie spełnionym, a futbolówka wpadnie do bramki przeciwnika, sędzia przyzna przeciwnikom rzut bramkowy.

Szczególnym przypadkiem jest rzut wolny w polu karnym, który może być jedynie rzutem wolnym pośrednim. Faule skutkujące rzutem bezpośrednim popełnione w obrębie pola karnego skutkują bowiem rzutem karnym. Rzut wolny pośredni można wykonywać nawet z pola bramkowego – rywale mogą w takiej sytuacji ustawić się w murze na linii bramkowej.